Τα παρAΡΤΟΥΑγουδα (πρώην OBSERVER)

Πρόκειται για μια ελευθερία που δεν την είχαμε παλιότερα. Κατά κάποιο τρόπο, αυτό το διαβολικό μέσον (έστω κι αν πάνω από τα κεφάλια μας υπάρχει ένα Ζέππελιν που βλέπει τι κάνουμε) με ελευθερώνει. Τι κι αν μας "βλέπει" το Ζέππελιν, εμείς μπορούμε να ενεργούμε με μια ελευθερία που την επιλέγουμε

Το μέσον αυτό μας δίνει την ευκαιρία να "καλωδιωνόμαστε" και να καταλαβαίνουμε ότι οι σοβαρές συγγένειες δεν είναι με τους ανθρώπους της οικογένειάς μας. Η οικογένειά μας είναι η αφορμή, δεν είναι οι αληθινοί μας συγγενείς. Συγγενείς μας είναι όσοι τους αναζητάμε σ' όλη μας τη ζωή και τους βρίσκουμε σιγά σιγά. Αν έχουν κάποιο νόημα οι περιπέτειες που περνάμε στη ζωή μας, είναι ακριβώς γιατί κάποια στιγμή πρόκειται να ανακαλύψουμε τους πραγματικούς μας συγγενείς. Για μένα συγγενής μου μπορεί να είναι κάποιος άνθρωπος της οικογένειάς μου, αλλά είναι και ο "άλλος" που τον αναγνωρίζω ως συγγενή μου με το που θα τον "πρωτοδώ". Όταν λειτουργείς μ' αυτή την αίσθηση ζωής, δημιουργείς έναν ευρύ χώρο για να υπάρξουν μέσα του κοινές αντιδράσεις, στάσεις, κοινοί τόποι, κοινή, ενδεχομένως, γλώσσα.

Από το βιβλίο του "Μόνο για χρήστες"