Τα παρAΡΤΟΥΑγουδα (πρώην OBSERVER)

Από μια πολύ συγκεκριμένη οπτική γωνία κάθε άνθρωπος είναι ένα μικρό σύμπαν με την κωλοτρυπίδα του ακριβώς στο κέντρο. Αυτή η οπτική γωνία είναι η οπτική γωνία του συγκεκριμένου ανθρώπου. Δυστυχώς δεν αποτελώ εξαίρεση.

Όλο αυτό το σκηνικό με τη λογοκρισία λοιπόν έχει στο δικό μου μικρό σύμπαν κολοσσιαίες επιπτώσεις που γίνονται κατανοητές μόνο στο προσωποκεντρικό μου σύστημα αξιών.

Έτσι για μένα το χειρότερο δεν είναι που οι μπάτσοι μπουκάρουν σε ιδιωτικό χώρο και κατάσχουν έργα επειδή οι πελάτες συγκεκριμένου κόμματος ενοχλούνται από την ύπαρξή τους. Αυτή είναι μια καταφανώς άκυρη πρακτική που νομοτελειακά δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί. Το χειρότερο δεν είναι ο μεταξικός νόμος που ισχύει ακόμα, γιατί είναι σχεδόν σίγουρο ότι ξεπερνιέται από πιο μεταγενέστερα νομικά κείμενα όπως η ΕΣΔΑ και κάποιο λογικό δικαστήριο (αν όχι εγχώριο σίγουρα ευρωπαϊκό) θα επιληφθεί του θέματος. Γενικά η Ελλάδα ακολουθεί με ένα ψιλο-lag τις εξελίξεις στον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πάντα τις ακολουθεί γιατί πρέπει να είμαστε μέρος του πολιτισμένου κόσμου ώστε να μας τα σκάει ο υπόλοιπος πολιτισμένος κόσμος αλλιώτικα τημπουτσίσαμε(ΤΜ) σαν άχρηστες ψωνάρες με μηδενική χρησιμότητα στον πλανήτη που είμαστε. Το χειρότερο δεν είναι ούτε που η κουκουρούκου ακροδεξιά ακούγεται στα μέσα και επηρεάζει τις εξελίξεις σαφώς δυσανάλογα της κομματικής απήχησής της στο γενικό πληθυσμό, μόνο και μόνο επειδή αυτό εξυπηρετεί τα εκλογικά συμφέροντα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι εθνικόφρονες έχουν ένα αξιοθαύμαστο ιστορικό εξυπηρέτησης άσχετων συμφερόντων ενώ ταυτόχρονα νομίζουν ότι εξυπηρετούν την Ελλάδα. Και οι “σοσιαλιστές” έχουν δείξει επανειλημμένα ότι το δίλλημμα “προώθηση των ιδεωδών μας ή προώθηση των αντίπαλων ιδεωδών προκειμένου να κονομήσουμε” δεν είναι καν δίλλημμα για αυτούς.

Όλα αυτά δε με εκπλήσσουν ιδιαίτερα και να σας πω την αλήθεια κατ’ αρχήν ενδιαφέρομαι αλλά πρακτικά χέστηκα μια και δε σκοπεύω να εκθέσω κανένα μουνί να χτενίζεται υπό τους ήχους οποιουδήποτε εθνικού ύμνου στο ορατό μέλλον. Τα θεωρώ δευτερεύοντα. Για μένα.

Στο αυτιστικό ιδιοσύμπαν μου το χειρότερο που προέκυψε από όλα αυτά (και ο λόγος/2 που μπήκαν οριστικά στο shit list μου όλοι οι υπεύθυνοι [από καλλιτέχνες μέχρι ΠΑΣΟΚους για να μη μιλήσουμε για το Μεταξά και τις θείτσες της ακροδεξιάς] είναι ότι βλέποντας τον τρόπο που οι ίδιοι οι διαμαρτυρόμενοι για τη λογοκρισία αντιμετωπίζουν μορφές που δε συνάδουν με τα αισθητικά τους κριτήρια, είμαι αναγκασμένος να συμφωνήσω εν μέρει με τη θείτσα εκεί πέρα.

Παρατηρώ ότι πολλοί από τους αυτοπροσδιοριζόμενους ως καλλιτέχνες δεν είναι ενάντια στη λογοκρισία γενικά, ούτε ενάντια στην άνωθεν επιβολή αισθητικών κανόνων. Είναι ενάντια στη λογοκρισία απέναντι σε αυτούς. Την έχουν δει δηλαδή η ψαγμένη ελίτ που χέζει ροδοπέταλα και κλάνει Coco Chanel #5 και όλοι οι υπόλοιποι είμαστε παρακατιανοί που δεν κατέχουν τα ψαγμένα πρωτόκολλα με τα οποία αποτιμάται η αισθητική και νοηματική αξία των όσων παράγουν. Συνεπώς το να μας επιβάλλουν αυτοί τις ex cathedra αισθητικές τους αντιλήψεις είναι κάτι το απολύτως φυσιολογικό, ενώ το να τους επιβάλλουμε εμείς οποιαδήποτε αισθητική ή άλλη αντίληψη είναι ύβρις.

Ταυτόχρονα βέβαια δεν έχουν κανένα πρόβλημα να χρηματοδοτούνται από τους φόρους μας. Για την ακρίβεια θεωρούν εξίσου ύβρι το να πάψει κάποια στιγμή αυτή η χρηματοδότηση ή να υπάρξει κάποιος έλεγχος από αυτούς που τα σκάνε για το πώς ξοδεύονται αυτά που σκάνε.

Και τώρα πείτε μου: κάνοντας μια απλή αντικατάσταση διακοσμητικών λέξεων στο κείμενο (ας πούμε το “χέζει ροδοπέταλα και κλάνει Coco Chanel” με το “φυλά τα Ιερά και Όσια του Γένους”) και κρατώντας ίδια κάποια πιο ουσιαστικά πράγματα όπως “αρνείται κάθε έλεγχο” και “χρηματοδοτείται από εμάς τους παρακατιανούς” προκύπτει ή όχι μια ακριβέστατη περιγραφή των παπάδων