ΑΥΤΗ ΕΙΜΑΙ !
8 Μαρτίου
Αυτή είμαι
Αν θέλεις να μάθεις ποια
είμαι κοίτα, με προσεκτικό
βλέμμα, εκείνο το κομμάτι
του μαύρου ξύλου που κάποιος
αδερφός Μaconde με εμπνευσμένα
χέρια μόχθησε και σκάλισε
σε μακρινούς τόπους, στο Βορρά.
Α, αυτή είμαι: Μάτια
άδεια, κοιλώματα που δείχνουν
απόγνωση κατακτημένης ζωής,
στόμα σημαδεμένο από πληγές
αγωνίας, τεράστια χέρια
-πλατιά- υψωμένα
ωσάν για να κάνουν επίκληση
ή ν' απειλήσουν' σώμα
χαρακωμένο από ουλές,
oρατές κι αόρατες,
από το τραχύ μαστίγιο
της δουλείας' βασανισμένο
και φωτερό, περήφανο
και μυστηριώδες - Αφρική
από τα νύχια ως την κορφή -
α, αυτή είμαι!
Αν θέλεις να με γνωρίσεις,
έλα και σκύψε απάνω
στην αφρικάνικη ψυχή μου'
στους στεναγμούς των Νέγρων
φορτοεκφορτωτών - στις προκυμαίες -
στους ξέφρενους χορούς των Chopes,
στις εξεγέρσεις των Shanganas,
στην αλλόκοτη μελαγχολία
που αναδύεται από το τραγούδι
όλων των ιθαγενών, μέσα στη νύχτα.
Και μη με ρωτάς πιο πολλά
αν πραγματικά θέλεις
να με γνωρίσεις. Γιατί δεν είμαι
παρά μια απλή, ανθρώπινη ύπαρξη!
Μα που μέσα της η διαμαρτυρία
της Αφρικής πνίγει την κραυγή της
-πρησμένη κυρίως από προσδοκίες!...
της Μοζαμβικανής ποιήτριας Noémia de Sousa (1926 - 2003)
μετέφρασε ο Αθανάσιος Β. Νταουσάνης
από την ανθολογία Η ποίηση της Μαύρης Αφρικής
Αυτή είμαι
Αν θέλεις να μάθεις ποια
είμαι κοίτα, με προσεκτικό
βλέμμα, εκείνο το κομμάτι
του μαύρου ξύλου που κάποιος
αδερφός Μaconde με εμπνευσμένα
χέρια μόχθησε και σκάλισε
σε μακρινούς τόπους, στο Βορρά.
Α, αυτή είμαι: Μάτια
άδεια, κοιλώματα που δείχνουν
απόγνωση κατακτημένης ζωής,
στόμα σημαδεμένο από πληγές
αγωνίας, τεράστια χέρια
-πλατιά- υψωμένα
ωσάν για να κάνουν επίκληση
ή ν' απειλήσουν' σώμα
χαρακωμένο από ουλές,
oρατές κι αόρατες,
από το τραχύ μαστίγιο
της δουλείας' βασανισμένο
και φωτερό, περήφανο
και μυστηριώδες - Αφρική
από τα νύχια ως την κορφή -
α, αυτή είμαι!
Αν θέλεις να με γνωρίσεις,
έλα και σκύψε απάνω
στην αφρικάνικη ψυχή μου'
στους στεναγμούς των Νέγρων
φορτοεκφορτωτών - στις προκυμαίες -
στους ξέφρενους χορούς των Chopes,
στις εξεγέρσεις των Shanganas,
στην αλλόκοτη μελαγχολία
που αναδύεται από το τραγούδι
όλων των ιθαγενών, μέσα στη νύχτα.
Και μη με ρωτάς πιο πολλά
αν πραγματικά θέλεις
να με γνωρίσεις. Γιατί δεν είμαι
παρά μια απλή, ανθρώπινη ύπαρξη!
Μα που μέσα της η διαμαρτυρία
της Αφρικής πνίγει την κραυγή της
-πρησμένη κυρίως από προσδοκίες!...
της Μοζαμβικανής ποιήτριας Noémia de Sousa (1926 - 2003)
μετέφρασε ο Αθανάσιος Β. Νταουσάνης
από την ανθολογία Η ποίηση της Μαύρης Αφρικής
Ετικέτες Επετειακά και Μνήμης, Ποιήματα - το μικρό ανθολόγιο του Observer
