Για την μουσική επένδυση των blogs σας, επί τω "Αποχαιρετισμώ" της Μιραντολίνας
Ο Οbserver ανταποκρίνεται πρόθυμα και συνιστά τα εξής, πρωτότυπα ή αναλόγως διασκευασμένα:
Ζοζέφ Κορίνθιου: Φεύγεις λοιπόν:
Φεύγεις λοιπόν δεν είν’ αστείο
αυτό το βράδυ θα μου πεις αντίο.
Θα μου σφίξεις δειλά το χέρι
θα μου φύγεις ταίρι μου γλυκό.
Είναι φριχτό να σ’ αποχωριστώ!
Τι πράμα τρομερό, μακριά σου δεν μπορώ!
Και υποφέρω χωρίς να ξέρω
πόσο θα μου λείψεις καιρό
= = =
Nικόλα Άσιμου: Πολεμάτε κοιμισμένα:
oι τεθλιμμένοι bloggers:
- Φεύγεις άτιμο κι είναι άδικο
Μου κλειδώθηκες κι εσύ στην κριτική
Κόντεψα κι εγώ να ξεμωραθώ
Μα έμαθα ξανά την υπομονή
η μαντολίνα:
- Πολεμάτε κοιμισμένα
κι είστε σαν μαρμαρωμένα
Πώς να φτάσετε σε μένα
που κατέχω τα κρυμμένα;;;;;;;
Γρηγορείτε να με βρείτε
αλλά κι εθελοτυφλείτε.
Μάθετε να πολεμάτε
κεί που πάω δεν θα πάτε!!!!!!!
= = =
Aπό την ελληνική διασκευή του Los pajaros perdidos, του Αstor Piazzola σε στίχους του Χρήστου Κανελλόπουλου:
Πώς θα μπορέσω να κρατήσω χαρακτήρα
και να γυρίσω το κεφάλι και να πω
στη μοίρα μου που με μισεί
πως ήσουν όνειρο κι εσύ
που 'σαι η ζωή μου η μισή
κι έχεις χαθεί ;;;;;;
= = =
Γιάννη Πάριου και Χριστόφορου Μπαλαμπανίδη: 22o Volt
Φεύγω, ο χρόνος για μένα μετράει
πρέπει να πάρω συνεντεύξεις
και ποιος με κρατάει
220 Βολτ νοιώθω στο κορμί να με χτυπούν
και όσοι με μισούν, συνωμοτούν
και με βλαστημούν
Απόψε παίρνω φωτιά, τέρμα γκάζι για το πουθενά
παραιτούμαι και ψάχνω να βρω κάτι πιο δυνατό
Όλα τριγύρω ωραία στημένα
σε ένα παιχνίδι με στόχο εμένα
= = =
Mιχάλη Σουγιούλ - Μίμη Τραϊφόρου: Xαράμι
Χαράμι να σας γίνουν τα ξενύχτια μου
κι όλα τα ποστς που έγραψα ποτάμι
κι οι τόσες πίκρες που για χάρη σας ετράβηξα
χαράμι να σας γίνουνε. Χαράμι!
Το ξέρω, στη καρδιά τη σιδερένια σας
πως δεν υπάρχει πια για μένα αγάπη δράμι
και μετανιώνω γιατί όλες οι κακίες μου
χαράμι όλες πήγανε, Χαράμι!
Με πλήγωσε το φέρσιμό σας το άτιμο
μου 'κανε μαύρη τη καρδιά μου σαν κατράμι
γι αυτό η αγάπη και η πίστη που σας έδειξα
χαράμι να σας γίνουνε.
Χαράμι!
Ξεκινάαααμε πάμε μακριάααα
σ' άλλους τόπους, σ' άγνωστα νεράααα
...
από --->
Ανώνυμος |
4/1/07 6:20 μ.μ.
Γιατί δεν το βάζεις στο δικό σου μπλογκ;
;-)
από --->
artois |
4/1/07 6:30 μ.μ.
παλός νταλικιέρης είμαι... :-((
από --->
Ανώνυμος |
4/1/07 7:42 μ.μ.
Σε αυτό το μπλογκ, μόνο ένας άνθρωπος μετα τόν αρτουά μπορεί να υποδεικνύει και να ανεβάζει μουσικές.
Αρτουά μην δίνεις σημασία στους ανώνυμους νταλικιέρηδες, είναι ψυχροί άνθρωποι, δεν νοιώθουν.
Τώρα που λέμε για νταλικιέρηδες, παρατηρήσατε το μιραντολίνιο αποχαιρετιστήριο ποστ;
Kάποια ανεπαίσθητα ορθογραφικά τονίζουν την συγκινησιακή φόρτωση της αρθογράφου, επιβεβαιώνοντας την ματαιώμενη της συνάντηση με τον θάνατο και την μετέπειτα ζαλούρα.
Είστε όλοι μικρόψυχοι.
από --->
Ανώνυμος |
4/1/07 9:13 μ.μ.
Τρελλαίνομαι για προτάσεις από νταλικιέρηδες.
Παρτουά, μήπως ζηλεύεις;
(ε βέβαια παρατήρησα τα λάθη! αλλά είπα να τους αφιερώσω ξεχωριστό ποστ, για να τα πάρει μαζί της για φυλαχτό μαζί με την πικροδάφνη και της Φραγκογιαννούς τα πάθη)
από --->
artois |
5/1/07 9:28 π.μ.