Μιραντολίνα, μια εξομολόγηση εκ βαθέων: Γιατί χτύπησα link-μπιέλα, μέρος πρώτο
"Το μήνυμα είχε ως εξής":
Χτες, γυρίζοντας σπίτι, χαράματα στην εθνική, λίγο μετά τα 120 ενωμένα εργοστάσια, ενώ είμαι αριστερή και αναρχικιά, ένας δεξιός με πήρε από πίσω. Το κατάλαβα ότι ήταν δεξιός γιατί η τσίλικη νταλίκα του ήταν καραμπλέ και στο παρμπρίζ έγραφε ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΚΩΣΤΑΚΗΣ.
Κατάφερα να ξεφύγω αλλά μπαίνοντας στην Αλεξάνδρας τον είδα να γελάει πίσω από το τζάμι. Στης Κηφισίας το φανάρι, κάνω αριστερά κι ενώ παλεύω μ' όλες τις προκαταλήψεις μεσ' στον καθρέφτη μου τα δυο φώτα του νταλικιέρη, σταθερά. Kάτι μου το 'λεγε πως πίσω μου θα στρίψει.
Στο μεταξύ η μέρα είχε προχωρήσει. Τα σούπερ μάρκετς είχαν ανοίξει και οι όλες οι ταμίες αγωνιούσαν πότε θα εμφανισθεί ο raresteak για να αγοράσει τα μάνγκος της ημέρας του. Στον Βασιλόπουλο ανάβω ξαφνικά το φλας. Θυμήθηκα ότι δεν είχα αυγά για την βασιλόπιτα και σκέφτηκα πως είναι μια καλή ευκαιρία να πάρω καμμιά δωδεκάδα. Αλλά, αν θέλω να είμαι ειλικρινής, το έκανα για να ελέγξω αν θα στρίψει και ο νταλικιέρης ή είναι αλληνής. Επειδή όμως είμαι κυρία – το επιβεβαίωσε και ο πιτσιρίκος αν θυμάστε - δεν θέλω να είμαι ειλικρινής και σας λέω ότι το έκανα για τα αυγά. Μη νομίζετε ότι είμαι καμμιά τσούλα που ψωνίζεται με δεξιούς νταλικιέρηδες.
Φοβόμουν ακόμα μήπως με έβλεπε κανένας γνωστός, δεν ήθελα να νομίζουν ότι παίρνομαι στα πάρκινγκς. Και πιο πολύ φοβόμουν μη με δει ο Νονς. Αυτός συνηθίζει να καρφώνει όσους ζηλεύει διαδίδοντας πράγματα που τους αφορούν προσωπικώς και επιθυμούν να κρατήσουν μακριά από την δημοσιότητα. Μέχρι και τους πρώην εραστές του, που κατάφεραν κάτι περισσότερο από το να γράφουν σε ένα μπλογκ, καρφώνει. Γι αυτό του κάνω συνέχεια λινκμπλογκς - μπας και γλιτώσω κανένα ξεμπρόστιασμα. Είναι βέβαιον ότι θα τρώει το κρέας του από ζήλια που εγώ γράφω επωνύμως στην Γλίφο, ενώ αυτός παιδεύεται να αναγνωρισθεί γράφοντας σε κάθε "λογοτεχνικό" σάιτ του ελληνικού διαδικτύου.
Πριν τελειώσω τη σκέψη μου, είδα την μπλε νταλίκα να στρίβει πίσω μου και να με ακολουθεί στο πάρκινγκ. Έβλεπα τον τεράστιο όγκο πίσω μου, στη ράμπα τη σκοτεινή, και ένιωθα ότι με τριγύριζε ένα τεράστιο πλοκάμι που κρατούσε το αμαξάκι μου δεμένο με σκοινί. Η ατμόσφαιρα ήταν κινηματογραφική.
Χτες, γυρίζοντας σπίτι, χαράματα στην εθνική, λίγο μετά τα 120 ενωμένα εργοστάσια, ενώ είμαι αριστερή και αναρχικιά, ένας δεξιός με πήρε από πίσω. Το κατάλαβα ότι ήταν δεξιός γιατί η τσίλικη νταλίκα του ήταν καραμπλέ και στο παρμπρίζ έγραφε ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΚΩΣΤΑΚΗΣ.
Κατάφερα να ξεφύγω αλλά μπαίνοντας στην Αλεξάνδρας τον είδα να γελάει πίσω από το τζάμι. Στης Κηφισίας το φανάρι, κάνω αριστερά κι ενώ παλεύω μ' όλες τις προκαταλήψεις μεσ' στον καθρέφτη μου τα δυο φώτα του νταλικιέρη, σταθερά. Kάτι μου το 'λεγε πως πίσω μου θα στρίψει.
Στο μεταξύ η μέρα είχε προχωρήσει. Τα σούπερ μάρκετς είχαν ανοίξει και οι όλες οι ταμίες αγωνιούσαν πότε θα εμφανισθεί ο raresteak για να αγοράσει τα μάνγκος της ημέρας του. Στον Βασιλόπουλο ανάβω ξαφνικά το φλας. Θυμήθηκα ότι δεν είχα αυγά για την βασιλόπιτα και σκέφτηκα πως είναι μια καλή ευκαιρία να πάρω καμμιά δωδεκάδα. Αλλά, αν θέλω να είμαι ειλικρινής, το έκανα για να ελέγξω αν θα στρίψει και ο νταλικιέρης ή είναι αλληνής. Επειδή όμως είμαι κυρία – το επιβεβαίωσε και ο πιτσιρίκος αν θυμάστε - δεν θέλω να είμαι ειλικρινής και σας λέω ότι το έκανα για τα αυγά. Μη νομίζετε ότι είμαι καμμιά τσούλα που ψωνίζεται με δεξιούς νταλικιέρηδες.
Φοβόμουν ακόμα μήπως με έβλεπε κανένας γνωστός, δεν ήθελα να νομίζουν ότι παίρνομαι στα πάρκινγκς. Και πιο πολύ φοβόμουν μη με δει ο Νονς. Αυτός συνηθίζει να καρφώνει όσους ζηλεύει διαδίδοντας πράγματα που τους αφορούν προσωπικώς και επιθυμούν να κρατήσουν μακριά από την δημοσιότητα. Μέχρι και τους πρώην εραστές του, που κατάφεραν κάτι περισσότερο από το να γράφουν σε ένα μπλογκ, καρφώνει. Γι αυτό του κάνω συνέχεια λινκμπλογκς - μπας και γλιτώσω κανένα ξεμπρόστιασμα. Είναι βέβαιον ότι θα τρώει το κρέας του από ζήλια που εγώ γράφω επωνύμως στην Γλίφο, ενώ αυτός παιδεύεται να αναγνωρισθεί γράφοντας σε κάθε "λογοτεχνικό" σάιτ του ελληνικού διαδικτύου.
Πριν τελειώσω τη σκέψη μου, είδα την μπλε νταλίκα να στρίβει πίσω μου και να με ακολουθεί στο πάρκινγκ. Έβλεπα τον τεράστιο όγκο πίσω μου, στη ράμπα τη σκοτεινή, και ένιωθα ότι με τριγύριζε ένα τεράστιο πλοκάμι που κρατούσε το αμαξάκι μου δεμένο με σκοινί. Η ατμόσφαιρα ήταν κινηματογραφική.
Έχω ακούσει πολλές φορές ανθρώπους να λένε, ότι την ώρα που μπαίνουν σε parkings, μετά από κάποιο σοβαρό φλερτ με νταλικιέρηδες, όση ώρα κατεβαίνουν την ράμπα βλέπουν τη ζωή τους να περνά από μπροστά τους σαν ταινία. Εγώ δεν έβλεπα τίποτε τέτοιο. Εγώ έβλεπα ταινία κανονική, την "Μrs Parkington" του Tay Garnett, και φανταζόμουν ότι είμαι η Γκρηρ Γκάρσον και, όπου νά 'ναι, ο νταλικιέρης από δεξιός θα μετανοήσει, θα γίνει αναρχικός και αριστερός σαν τον Ντέμη Καραμπελιά και θα σκύψει να μου φιλήσει τα πόδια.
Με προσπέρασε και μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου, κάνοντας μια φοβερή μανούβρα, κατάφερε να παρκάρει στη θέση που μόλις άφησε ένα Smart.
Οδηγάρα ο άτιμος!
Κρίμα που δεν είχα στοιχηματίσει.
Οδηγάρα ο άτιμος!
Κρίμα που δεν είχα στοιχηματίσει.
η de profundis εξομολόγηση συνεχίζεται...
Μέχρι τότε δείτε κι αυτό - στα σχόλια, αποδεικνύεται για μία ακόμα φορά η αναξιοπιστία ενός εκ των αυτοαποκαλούμενων "αξιολόγων" που υπερασπίζεται την "αλήθεια" του με ψεύδη που του υπενθυμίζει ο kaltsovrakοs.
Είναι ένα από τα πρώτα συμπτώματα της στέρησης από τα "φιλάνθρωπα" linkblogs, όπως εξαιρετικά αποδίδεται ΕΔΩ και εδώ
Aναμείνατε στην οθόνη σας. 'Επονται σοβαρότερα συμπτώματα.
.
ρε συ έγραψες!
:)
από --->
Mantalena Parianos |
7/1/07 6:45 μ.μ.
διατί (ω, διατί;) στας περίφημας Προς VryPanians Επιστολάς της η Μιρανδολίς αναφέρεται εις τον βραβευμένο και με πούλινζερ δημοσιογράφο Carl Bernstein αγγλιστί, ενώ στας ίδιας επιστολάς προβαίνει εις κουοτέησιον της αγγλοσαξωνικιάς λέξεως web με την απεχθή ελληνιστική αναγραφή της "ουέμπ";
Ε, σαχίμπ; Σκαμπάζ' γιατί;
από --->
Mantalena Parianos |
7/1/07 10:23 μ.μ.
Εννοώ κανέναν ψυχίατρο.
από --->
artois |
8/1/07 1:59 π.μ.
Παρότι δεν τονε ξέρω του λέω «Σκίσου για το
δίκιο σου μανάρι μου»!
από --->
Ανώνυμος |
8/1/07 10:25 π.μ.
Ορίστε ποιός είναι ο Καρλ Μπερνστήν
από --->
JustAnotherGoneOff |
8/1/07 12:44 μ.μ.
Μετά το γουτεργκέϊτ και το μονιτοργκέϊτ..
Μόνο που αντί «όλοι οι άνθρωποι του προέδρου» θα γίνει «όλοι οι άνθρωποι του εκδότη»
Δηλαδή ο Καρλ έτσι και έγραφα στην U.Post δεν θα ήθελε εμένα να γράφω στην διπλανή στήλη;
από --->
Ανώνυμος |
8/1/07 12:51 μ.μ.
Τι λέω δίπλα! πάνω του γράφω.
Δεν έχω αφήσει βιβλίο του χωρίς σημειώσεις.
(συκοφάντη, είμαι πολίτικαλ κορέκτ και δεν γουστάρω ρατσιστικές χαριτολογίες. Προτιμώ να το αλλάξεις σε "όχι ρε στρέητ μου!" Eμπρός, κάνε μια αρχή και δεν θέλει πολύ για να σε αντιγράψουν οι μπλόγκερς)
από --->
artois |
8/1/07 4:19 μ.μ.
Όχι ρε επαμφοτερίζοντες μου το ξερα...
Μετά το γουτεργκέϊτ και το μονιτοργκέϊτ..
Μόνο που αντί «όλοι οι άνθρωποι του προέδρου» θα γίνει «όλοι οι άνθρωποι του εκδότη»
Δηλαδή ο Καρλ έτσι και έγραφα στην U.Post δεν θα ήθελε εμένα να γράφω στην διπλανή στήλη;
Υ.Γ. Μμμμμμ μούρη που θα βρούνε να αντιγράψουν οι μπλόγκερς.....
από --->
Ανώνυμος |
8/1/07 6:34 μ.μ.
Τώρα κούνα και την ουρά.
:-)
από --->
artois |
9/1/07 2:11 π.μ.