Γιατί χτύπησα link-μπιέλα, το δεύτερο μέρος της εξομολόγησης της Μιραντολίνας
«Τι είναι αυτά;» διερωτάται μεγαλόφωνα η ταμίας του σούπερ μάρκετ κοιτώντας μέσα στην πλαστική συσκευασία.
«Αυγά» της απαντώ και πληκτρολογεί τον αντίστοιχο κωδικό για να εκδώσει τον γραμμωτό κώδικα.
«Μα δεν ρώτησα εσάς. Εγώ απλώς διερωτήθηκα... Αnyway, δεν πειράζει που δεν τα ξέρω όλα, έ;» προσθέτει με έναν τόνο που έχει ήδη προκαταλάβει την απάντηση. Αυτή την βασανιστική απάντηση. Αυτή την απάντηση που κάνει τον φορέα της γνώσης του αυγού μονά-ζυγά χαμένο. Τον κάνει πρώτα απ' όλα να φαίνεται ηλίθιος στον ίδιο του τον εαυτό μπροστά σε αυτό το τελετουργικό αυγολογικό αδιέξοδο. Όλες οι απαντήσεις ή η αποφυγή τους συνοδεύονται με ένα ενδεχόμενο μειδίαμα εκ μέρους της ταμίου του ύφους: «είχατε και στο χωριό σου αυγά;»
Αλλά εγώ είχα έτοιμη την απάντηση. Της την έδωσα πριν προλάβει να μου την υποβάλλει:
«Ναι, είχαμε. Εγώ μάλιστα ήμουν αυτή που έριχνα το πίτουρο στις κότες. Αλλά το κακό είναι πως νόμιζα ότι όλοι οι μπλόγκερς είναι κότες και θα έτρωγαν τα πίτουρα που τους τάιζα μέσα από το μπλογκ μου.»
«Τι είναι μπλογκ;» ξανα-διερωτάται μεγαλόφωνα το κακοπληρωμένο τσιράκι κοιτώντας αυτή τη φορά κάπως τρομαγμένα γύρω της.
Άρχισα να της εξηγώ. Της είπα ότι θα μπορούσε να ανοίξει κι αυτή ένα ώστε να γράφει διάφορες μπούρδες για να περνάει ευχάριστα την ώρα της στη δουλειά της. Της είπα ότι 2000 έλληνες bloggers γράφουν όλη την ημέρα και δεν χρειάζεται να εργάζονται. Είχα μάλιστα σκεφτεί και το νικ νέημ της: ΤAMIAS UNVEILED.
Καθότι όμως ταμίας δεν της απέδιδα και την ευφυΐα της συνεπώνυμης συναδέλφου μου. Μου έδινε την εντύπωση ότι αν, π.χ., έκανε ένα ποστ για να σχολιάσει το κλείσιμο του μόνιτορ θα έγραφε ανοησίες. Την φανταζόμουν να γράφει ότι «δεν φταίει η Μπαινωβγαινωλίνα, ούτε ο Βρυώνης αλλά φταίνε όλοι αυτοί που είναι και η βασική πηγή προβλημάτων και βρήκαν για άλλη μια φορά ευκαιρία να κοπρίσουν». Και βέβαια, από το σκηνικό δεν θα μπορούσε να απουσιάζει ο Νονς, ο οποίος διαθέτει εξαιρετική όσφρηση και όπου μυρίσει κόπρο τρέχει να πάρει τη τζούρα του.
Υπό άλλες συνθήκες η ταμίας θα παρέμενε σιωπηλή καθώς θα επεξεργαζόταν μια γνώση που μόλις έλαβε και θα της φανεί απαραίτητη για να δουλεύει τους εργοδότες της. Αλλά πριν ολοκληρώσω το σκηνικό - που το φανταζόμουν να συμπληρώνεται με τον the return που θα έσπευδε με γλώσσα στεγνή, η ταμίας έκανε ένα νεύμα στον υπεύθυνο ασφαλείας ο οποίος κίνησε βιαστικά προς το μέρος μου.
Ο νταλικιέρης ήταν ακόμα εκεί. Είχε εγκαταλείψει τη θέση του οδηγού, και με περίμενε με τα χέρια διπλωμένα στο στήθος του, στηρίζοντας το ένα του πόδι πάνω στον προφυλακτήρα της νταλίκας.
Μέσα στο μισοσκόταδο του πάρκινγκ μου φάνηκε τόσο γοητευτικός όσο και ανυπόμονος.
συνεχίζεται...
,
Πάσα προσφορά δεκτή.
Σε φωτογραφία ή μη.
από ---> artois | 9/1/07 9:50 π.μ.
από ---> dgalanis | 9/1/07 12:38 μ.μ.
από ---> dgalanis | 9/1/07 12:45 μ.μ.
Δεν είναι δυνατόν ένας Σεπούλδεβα (εγώ) να συγκατοικεί με έναν manifesto (εσένα).
Αν δεν το κάνεις θα σου στείλω εξώδικο με την Κάτια Δανδουλάκη.
Σκοτεινή Ντολμά
Παραληρημοσιογράφος
(αντιγράφοντας την Μανταλένα)
από ---> artois | 9/1/07 3:23 μ.μ.
Kαλέ, αυτός είναι ο γαλατάς μου!
(γμ τα γούστα σου manifesto)
από ---> artois | 9/1/07 3:24 μ.μ.
δεν φαντάζομαι να είσαι ελιτιστής
από ---> dgalanis | 9/1/07 4:14 μ.μ.
Τσεκαρισμένο.
από ---> artois | 9/1/07 4:30 μ.μ.
ακολουθεί και το πνέυμα του blog...
από ---> Βιβή | 9/1/07 5:19 μ.μ.
Επομένως θέλουμε κάτι πιο ζωντανό από το σκίτσο σου.
Ευχαριστούμε πάντως για την προσπάθεια.
από ---> artois | 10/1/07 1:55 π.μ.
Ωραία υποστήριξη. Δάκρυσα - απο τα γέλια.
http://spourgiti.blogspot.com/2007/01/blog-post_7165.html
από ---> Ανώνυμος | 10/1/07 9:09 π.μ.
Aνταποδίδει την ευγένεια.
Τίποτα δεν αφήνει ανεξήγητο ο Οbserver.
(κανονικά πρέπει να έρθει σε λίγο ο manifesto και να πει: Δίκιο έχεις αρτουά.)
από ---> artois | 10/1/07 11:30 π.μ.
Sori gia ta greekenglish...
από ---> Unknown | 10/1/07 3:27 μ.μ.