O Observer θυμάται και αναρωτιέται ΙΙΙ: Ψιλικατζού και υιοθεσίες από ομοφυλόφιλους
τη θέση σου και την "ιερή" σου αγανάκτηση σε ό,τι αφορούσε το θέμα περί υιοθεσιών από ζευγάρια ομοφυλοφίλων
...και αναρωτιέται
γιατί δεν αγανακτείς με το ρεσιτάλ ομοφυλοφοβίας που δίνει ο -σύμφωνα με τις επανειλημμένες δηλώσεις του – προσωπικός σου φίλος, που επικαλείται διαρκώς εσένα και τον καλτσόβρακο, για να τον επικυρώνετε με την συμμετοχή ή την επιδεικτική σιωπή σας στις κακοήθειές του.
Αυτό που λείπει από την ελληνική μπλογκόσφαρα δεν είναι οι κορώνες, δεν είναι το στιλάκι, δεν είναι η επίδειξη "γραφής". Είναι η απόδειξη δια των "πράξεων", όπου "πράξεις" είναι οι αντιδράσεις μας σε όσα απαράδεκτα παρατηρούμε. Όπως ακριβώς έκανες όταν αντέδρασες στα όσα γράφονταν περί των υιοθεσιών εκείνη την περίοδο των "κραυγών", και όπως αντιδράς σε άλλες περιπτώσεις όταν ενοχλείσαι.
Τώρα, όμως, αντί κραυγών, ούτε ένας σου ψίθυρος. Κάτι που δεν συνηθίζεις όταν αγανακτείς με πλείστα άλλα φαινόμενα για τα οποία διαθέτεις και τους κατάλληλους χαρακτηρισμούς και το κατάλληλο υβρεολόγιο.
Για να είμαστε πειστικοί και να μην δίνουμε την εντύπωση ότι συμπλέουμε κατά το συμφέρον μας, χρειάζεται να διακινδυνεύουμε τις "ισορροπίες" μας, ακόμα και τις φιλίες μας, διαφορετικά ό,τι γράφουμε είναι κενά λόγια.
Το έχουν πει κι άλλοι ομιλώντας για την γυναίκα του Καίσαρος.
.