« A Ρ Χ Ι Κ Η - Σ Ε Λ Ι Δ Α | O Observer θυμάται και αναρωτιέται ΙΙΙ: Ψιλικατζού... »
artois
"artois" - ράτσα ενός κυνηγετικού,
χαριτωμένου σκύλου - είναι η συλλογική
περσόνα κάποιων ανθρώπων,
που συναντήθηκαν στο διαδίκτυο
και διαπίστωσαν ότι πάσχουν
από την ίδια "ασθένεια":
είναι αλλεργικοί στους πάσης φύσεως
"δηθενατζήδες".
Τέρμα τα ντεμέκ είτε
πρόκειται για δήθεν πολιτικούς σωτήρες, δήθεν
δημοσιογράφους, δήθεν σκεπτόμενους,
δήθεν αριστερούς, δήθεν ανιδιοτελείς,
δήθεν σοβαρούς, δήθεν προοδευτικούς...
Aπό τις 13.12.2010, νέο μέλος:
artois 4, o λαϊκιστής.
Aπό 11/11/11 νέος μεταβατικός
αρθΡογράφος ο "Αρτουά ο παλιός"
- με συγκεκριμένη διάρκεια,
μέχρι 12/12/12 που
θα "συνοδεύσει" τον μάταιο
κόσμο στο τέλος του [επιτέλους!]
. .
. .
. .
LINKS:
από ---> μαριάννα | 1/5/07 4:31 π.μ.
Καλό μήνα.
από ---> Ανώνυμος | 1/5/07 11:30 π.μ.
Θα ήταν πολύ εύκολο να γίνει αλλά και πολύ λίγο αφού, κατα κανόνα, η υποκρισία συνάδει με την ηθικολογία όπως και με την επίδειξη "ευαισθησίας".
Περισσότερη αξία έχουν τα τσιτάτα στην αρχή του video:
"Music is the shorthand of emotion"
"Music expresses that which cannot be said on which it is impossible to be silent"
"A painter paint pictures on canvas. But musicians paint their pictures on silence"
"See deep enough, and you see musically; the heart of nature being everywhere music."
"Music can name the un-nameable and communicate the unknowable"
"in the end i think of music as saving grace for all humanity."
H τελευταία ατάκα μάλιστα ανήκει στον Henry Miller.
από ---> Ανώνυμος | 1/5/07 12:33 μ.μ.
(Παρτουά, αν αντιστέκεσαι στις επιθυμίες σου θα χάσεις την ελευθερία σου.)
από ---> artois | 2/5/07 4:15 μ.μ.
(Αν αφηνόμουν στις επιθυμίες μου αρτουά, πολλοί θα έχαναν τον ύπνο τους)
από ---> Ανώνυμος | 2/5/07 5:40 μ.μ.
megeia to neo blog. Epitrepste omos ta anwnyma sxolia. Den exo kamia oreksh na kano blogger account.
από ---> Ανώνυμος | 2/5/07 6:39 μ.μ.
Θα ανοίξω τα σχόλια, αλλά σας παρακαλώ να συμμετάσχετε ενεργώς. Θαύμασα την ικανότητά σας να προβλέπετε και αναμένω νεότερα ποστς υπό εξαφάνιση.
Εννοείται ότι η συμβολή σας θα είναι καθαρώς επιστημονική, γιατί το Ιστορικό Αχρείο είναι ένα αξιοπρεπές blog.
από ---> artois | 2/5/07 6:50 μ.μ.
από ---> μαριάννα | 6/5/07 11:55 π.μ.
από ---> μαριάννα | 6/5/07 11:58 π.μ.
Εμένα μου αρέσουν άλλα.
από ---> artois | 7/5/07 12:41 π.μ.
Και πόκα παίζουμε κι αστέρια είμαστε σε όλα τα επιτραπέζια, σε όλες τις εκδόσεις τρίβιαλ και τις ξενόγλωσσες ιν ιταλιάνο κι εν εσπανιόλ και 10 ερωτήσεις τσακίζουμε και κουτσό άμα λάχει και σκοινάκι και τάβλι, αλλά στην πόκα είμαστε πρωταθλητές. Ειδικά σε κούκο μονό, στο πόκερ, στο χαρακίρι και σε μπομπίτσες τρίφυλλες μ' ένα απ' το καπέλο! Αν δεν παίζεις πόκα, θα μ'έχεις σιχτιρήσει από ώρα, αλλά εγώ γελάω... Να μου φιλήσεις τον Blessy. Φιλιά και σε σένα! Κι ας είσαι και πράσινος. Κανείς δεν είναι τέλειος. ;)
από ---> μαριάννα | 7/5/07 2:56 π.μ.
από ---> artois | 7/5/07 4:19 μ.μ.
Τώρα θυμήθηκα κάτι άλλο. Προχθές είχα μία ομιλία για την ελληνική γλώσσα και μεταξύ άλλων που ανέσυρα από το χρονοντούλαπο των πληροφοριών, είναι ότι τα ονόματα μας δεν είναι καθόλου τυχαία, αλλά εκφράζουν ή καλύτερα καθορίζουν την προσωπικότητά μας. Κάνοντας λοιπόν, κάποιους πρόχειρους συνειρμούς το επιβεβαίωσα. Τί λες γι αυτό;
Πάω πριν με πετάξει έξω ο blessy που φλυαρώ ακατάσχετα. :) Πάω να σου απαντήσω στα υπέροχα του φεγγαριού.
από ---> μαριάννα | 8/5/07 12:36 π.μ.