Πριν λίγα λεπτά, με αφορμή το ΑΥΤΑΡΕΣΚΕΙΑ, ΑΥΤΙΣΜΟΣ και ΑΥΤΟΑΝΑΙΡΕΣΗ, ο chaca khan, υπέβαλε ένα αμείλικτο ερώτημα στον ΟΒSERVER: Δε θα μπορούσε να είχε αξία ένα μπλογκ δλδ;
Απαντάμε ξεκάθαρα: για μας (= πληθυντικός ειρωνείας, όπως λέει ένας πετυχημένος "συνάδελφος") όλα τα μπλογκς έχουν "αξία". Όπως έχουν και οι σπανακόπιτες διάφορων θειάδων. Ο καθένας μπορεί να διατηρεί το κομμάτι της σπανακόπιτάς του και να το δείχνει στους μπλογκόβιους χωρίς να γράφει 283 επεισόδια με τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια, για την αξία του δικού του σπανακοπιτοκομματιού.
Επειδή όμως κατάλαβε ότι έγινε κουραστικός, χθες αποφάσισε να κάνει στροφή στην καριέρα του, και από μοναδικός αξιολόγος blogger, έγινε νταβατζής.
Ήμαρτον! Νταβατζή δεν είχαμε και νταβατζή αποκτήσαμε. Σπανακοπιτονταβατζή, για την ακρίβεια.
Αφού επί 282 συνέχειες ανέπτυξε την μοναδικότητα της γραφής Του, χθες, στην 283η συνέχεια της Ξανθοπουλειάδας, προσέθεσε και την αξία της γραφής άλλων δύο bloggers. Toυς πήρε υπό την προστασία του με ένα εξόχως νταβατζίδιστικο κείμενο-υπεύθυνη δήλωση:
O κάτωθι υπογεγραμμένος ιστολόγος δηλώνω ότι ως ιστολόγος σε καμία περίπτωση δεν θα σταματούσα να ιστολογώ επειδή κάποιος ιστολόγος δεν γουστάρει το ιστολόγιό μου. Με θλίψη διάβασα την ομολογία του new boy ότι πολλοί ευαίσθητοι ιστολόγοι, όπως εμείς που ιστολογούμε και ως ιστολόγοι διατηρούμε κάποια ιστολόγια, εννοώ ιστολόγια κάποιας αξίας τα οποία κρύβονται πίσω από τους ιστολόγους ή έχει κάποιος ιστολόγος που ιστολογεί, είμαστε παχύδερμα. Τα ιστολόγια είναι χώρος γραφής και ο φασισμός έχει προσβάλλει και τα ιστολόγια και δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς ενοχλεί στο ιστολόγιο του newboy ή στο ιστολόγιο της mantolina ή στο ιστολόγιο το δικό μου. (Το σύνολον τρία ιστολόγια.) Τα οποία ιστολόγια δεν μοιάζουν μεταξύ τους ως ιστολόγια διότι οι άλλοι εικονογραφούν τα ιστολόγιά τους με πούτσες, ενώ εγώ εικονογραφώ το ιστολόγιό μου με πούτσες μπλε.
Γράφω, γράφω, γράφω... Μα τι γράφω ο άνθρωπος! Φοβερός ιστολόγος δεν είμαι; Αλλά η άτιμη η μπλογκοκοινωνία με κατατρέχει.
Ο δηλών
Νικονς Ξανθόπουλος
Άλλη μία ματιά στο ίδιο θέμα: die fuchs hat fich versteckt
,
Εσύ ξεπερνάς και το μανιφέστο
φτού σου κοπελάρα μου
από ---> Ανώνυμος | 30/5/06 4:14 μ.μ.
Αν το λες σ' εμένα, σε πληροφορώ ότι δεν κάνω χιούμορ. Μιλάω ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΑ.
από ---> artois | 30/5/06 4:43 μ.μ.
παρόλα αυτά, φαντάζομαι ότι αυτό είναι δεδομένο. είναι προφανές ότι μιλώ για blogs που θα ήταν φορτισμένα με κοινωνικό νόημα.
Φαντάσου τον αγαπημένο σου καλλιτέχνη (σε όποια τέχνη) [παράδειγμα καλλιτεχνη]που δημιουργεί έργα φορτισμένα με νόημα
Τώρα σκέψου αυτόν τον καλλιτέχνη με την ίδια φλόγα που τον έκανε γνωστό σε σένα, ΠΡΙΝ όμως γίνει γνωστός
Ας υποθέσουμε τώρα ότι αυτός ο άνθρωπος ποστάρει ανώνυμα τα έργα του. Δε θα έφεραν αυτά τα έργα μια αξία λόγο περιεχομένου τους αλλά και κάτι παραπάνω εξαιτίας του γεγονότος ότι μιλάμε για έναν ανώνυμο πολίτη που χρησιμοποιεί ένα νέο μέσο για να τα δημοσιοποιεί κ έναν νέο τρόπο για να τα εκθέτει; Έναν αδιαμεσολάβητο; Πόσο "underground" δεν είναι αυτό;
Υπάρχουν blogs που ξεκίνησαν σαν ένα οποιοδήποτε blog και κατέληξαν σε κάτι παραπάνω για μια κοινωνία. Μπορεί να είναι φρέσκιες ιδέες όπως θα τις βρεις σε ένα βιβλίο. Μπορεί να είναι δημοσιογραφική δουλειά. Μπορεί να είναι μια νέα πρόταση μαγειρικής, μπορεί να είναι φωτό,μπορεί να είναι η super-thrash παπαρολογία, μππορεί να είναι ποίηση, μπορεί κοινωνικός σχολιασμός, μπορεί η ιδιαίτερη καταγραφή της ζωής ενός μελλοθάνατου, μπορεί να είναι τα πάντα. Δεν υπάρχει κάποιος που να διαμεσολαβεί το "άξιο" και επενδύει πάνω του κ το αναδείχνει. Το ανακαλύπτω ΕΓΩ ,όπως κάνω φίλους. Και ΕΓΩ το αναδεικνύω.
από ---> Chaca-Khan | 30/5/06 4:45 μ.μ.
από ---> Chaca-Khan | 30/5/06 4:54 μ.μ.
κάντο :
είναι προφανές ότι μιλώ για posts που θα ήταν φορτισμένα με κοινωνικό νόημα
χώρια τo ψυχή vs ψυχή interaction
από ---> Chaca-Khan | 30/5/06 4:56 μ.μ.
Αν ρίξεις μια ματιά γύρω σου, θα δεις ότι λειτουργούν ως bloggers, αναγνωρισμένοι συγγραφείς. Ισότιμα, χωρίς να κραυγάζουν καθημερινά για την αξία της γραφής τους. Όπως ο Αλέξης Σταμάτης, π.χ. Εγώ μιλάω για συμπλεγματικούς μπούληδες.
Υποθέτω πως ούτε ο κάθε new boy ούτε η κάθε mandolina χρειάζονται νταβατζή για την "προώθησή" τους.
Όσο για την επανάληψη, να στο ξαναπώ: Δεν κουράζομαι εύκολα και δεν ενδιαφέρομαι για την άποψη κανενός. Άλλοι πεθαίνουν για αναγνώριση και χάνουν την ψυχραιμία τους επειδή δεν αναγνωρίζει το σύμπαν την αξία της γραφής Τους.
Εγώ απλά γελάω. Γέλα κι εσύ, στο συνιστώ, το γέλιο μακραίνει τη ζωή.
από ---> artois | 30/5/06 5:10 μ.μ.
Ωχ! βάζω στοίχημα ότι αύριο θα διαβάσουμε νέο όνειρο του Noνς με πρωταγωνιστή εσάς. Μπορείτε να σκεφτείτε το σενάριο; Αλλά προς θεού όχι ξανά εγγαστρίμυθος!
Ωραίο παιδί με αστραφτερό χαμόγελο;;;;;;
χμμμμ... μήπως του τα ρίχνετε πλαγίως, μέσω του "ιστολογίου" μου;
(2η σκέψη)
από ---> artois | 30/5/06 6:18 μ.μ.
από ---> artois | 30/5/06 6:21 μ.μ.