Αποχαιρετισμός, του Νίκου-Αλέξη Ασλάνογλου
...Συναντηθήκαμε αργά το απόγευμα κάπου προς τον παλιό
...σταθμό. Φυσούσε από το πρωί κι η θάλασσα ήταν
...έρημη στα καφενεία και στα τραμ της αφετηρίας.
...Κοιτούσα τα χέρια του που έσφιγγαν ήρεμα, με κρυφή
...σταθμό. Φυσούσε από το πρωί κι η θάλασσα ήταν
...έρημη στα καφενεία και στα τραμ της αφετηρίας.
...Κοιτούσα τα χέρια του που έσφιγγαν ήρεμα, με κρυφή
...συγ-
...κατάθεση, τα δικά μου. Μες στο σακίδιο ήταν όλος
...ο κόσμος του - πουλόβερ, βιβλία, γράμματα... Έ-
...πρεπε νά 'ρχονταν τα πράγματα αλλιώς, μα το θε-
...λήσαμε τάχα.
...Άχρωμο φως, μια Κυριακή φθινοπωριάτικη, καμιά ελπίδα.
...Μικρά ταξίδια στις ακτές, όλα χαλάσανε. Θεέ μου,
...τόση
Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου
...κατάθεση, τα δικά μου. Μες στο σακίδιο ήταν όλος
...ο κόσμος του - πουλόβερ, βιβλία, γράμματα... Έ-
...πρεπε νά 'ρχονταν τα πράγματα αλλιώς, μα το θε-
...λήσαμε τάχα.
...Άχρωμο φως, μια Κυριακή φθινοπωριάτικη, καμιά ελπίδα.
...Μικρά ταξίδια στις ακτές, όλα χαλάσανε. Θεέ μου,
...τόση
Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου
(φθινόπωρο, 12)
εικόνα: adonline.com
Ετικέτες ΝΙΚΟΣ-ΑΛΕΞΗΣ ΑΣΛΑΝΟΓΛΟΥ, Ποιήματα - το μικρό ανθολόγιο του Observer, ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
