Aspen: Ένα ανθοΐαμα για την μανία καταδίωξης των ανασφαλών bloggers
συνέχεια από το προηγούμενο ποστ
Υπάρχουν φορές όμως που ο φόβος και η ανασφάλεια για τη Γραφή τους και για την κατάσταση του vry pan monitor παίρνει τη μορφή μιας βαθιάς, ακαθόριστης απειλής, που δεν τολμούν να την διατυπώσουν με τρόπο συγκεκριμένο. Διάφορα φανταστικά γεγονότα τους αναστατώνουν και βλέπουν τον εαυτό τους να παγώνει καθώς φαντάζεται εικόνες Αποκάλυψης και βιβλικές καταστροφές που θα προκληθούν αν κλείσουν το blog τους.
Αυτή την κατάσταση μάλιστα την συναντάμε αρκετά συχνά στο μόνιτορ, όπου διάφορες προφητείες περί καταστροφής της ""Αξιόλογης"" Γραφής τους, φαίνονται επίκαιρες σε πολλούς bloggers, που φοβούνται ότι τις βλέπουν να επαληθεύονται μέσα στο "ιστολόγιό" τους.
Αυτό το είδος του φόβου, για ένα επερχόμενο κακό που προαισθάνεται κανείς χωρίς να έχει τα κότσια να το περιγράψει και χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτε για να το αποτρέψει, είναι το είδος του φόβου που αντιμετωπίζει το ίαμα Aspen.
Αυτή την κατάσταση μάλιστα την συναντάμε αρκετά συχνά στο μόνιτορ, όπου διάφορες προφητείες περί καταστροφής της ""Αξιόλογης"" Γραφής τους, φαίνονται επίκαιρες σε πολλούς bloggers, που φοβούνται ότι τις βλέπουν να επαληθεύονται μέσα στο "ιστολόγιό" τους.
Αυτό το είδος του φόβου, για ένα επερχόμενο κακό που προαισθάνεται κανείς χωρίς να έχει τα κότσια να το περιγράψει και χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτε για να το αποτρέψει, είναι το είδος του φόβου που αντιμετωπίζει το ίαμα Aspen.
Άλλοτε πάλι, στο καθημερινό τους blogging δημιουργούνται φόβοι και ανασφάλειες χωρίς συγκεκριμένη αιτία, που προέκυψαν από από κάποιο άσχημο όνειρο που είδαν.
Το ίαμα Aspen θα καθαρίσει τις σκέψεις τους από ανησυχίες αυτού του είδους και θα τους προσανατολίσει προς μια νηφάλια και πρακτική στάση blogging.
Το ίαμα Aspen θα καθαρίσει τις σκέψεις τους από ανησυχίες αυτού του είδους και θα τους προσανατολίσει προς μια νηφάλια και πρακτική στάση blogging.
Rescue Remedy, το "Ίαμα της Διάσωσης":
Πότε χρειάζεται για την αντιμετώπιση της ανασφάλειας;
Το Rescue Remedy, που είναι ίσως το πιο γνωστό και ευρύτερα χρησιμοποιούμενο από το ιάματα του Μπαχ, θα βοηθήσει στο να ανακουφιστούν μπλογκοφόβοι και ανασφάλειες που έχουν μια έντονη και επείγουσα φύση.
Το Rescue Remedy, που είναι ίσως το πιο γνωστό και ευρύτερα χρησιμοποιούμενο από το ιάματα του Μπαχ, θα βοηθήσει στο να ανακουφιστούν μπλογκοφόβοι και ανασφάλειες που έχουν μια έντονη και επείγουσα φύση.
Συχνά όμως είναι απαραίτητο να συνδυαστεί και με άλλα ιάματα, ανάλογα με το είδος των προβλημάτων και δεν είναι σωστή η τάση που χαρακτηρίζει πολλούς bloggers να χρησιμοποιούν το ίαμα αυτό σαν πανάκεια, όσες φορές και για οποιονδήποτε λόγο "δεν αισθάνονται καλά".
Η επίδραση του περιβάλλοντος και η ανησυχία για την ασφάλεια των άλλων
Πολλές φορές η ανασφάλεια που μπορεί να νοιώθουν προέρχεται από τους άλλους. Οι συγκάτοικοί τους στην κοινότητα του monitor μπορεί να τους υποβάλλουν φόβους και να τους δημιουργούν αβεβαιότητα και σύγχυση. Για την προστασία από τέτοιες επιρροές είναι πολύ χρήσιμο το ανθοϊαμα Walnut.
Όταν τέλος η ανασφάλεια που αισθάνονται δεν αφορά MONON σ' αυτούς τους ίδιους, αλλά κοντινούς, αγαπημένους τους ανθρώπους και παίρνει τη μορφή αβεβαιότητας ως προς την ικανότητά τους να ανταποκριθούν στις ανάγκες και τις απαιτήσεις της μπλογκοζωής τους, τότε το ίαμα που χρειάζονται είναι το Red Chestnut.
Τα ανθοϊάματα αυτά, που είναι σε θέση να δώσουν σημαντική βοήθεια στις πιο συχνές και συνηθισμένες καταστάσεις ανασφάλειας στο blogging, μπορεί κανείς να τα χρησιμοποιεί όσο συχνά και για όσο καιρό τα χρειάζεται.
Όμως προσοχή!
Αν οι λόγοι που δημιουργούν την ανασφάλεια είναι περισσότερο σύνθετοι, αν για παράδειγμα υπεισέρχονται ζητήματα όπως η χαμηλή αυτοπεποίθηση, προβλήματα στις σχέσεις του ανθρώπου, προβλήματα απόδοσης στην εργασία του, συγγραφικά απωθημένα, μιζέριασμα και έλλειψη της χαράς της ζωής, διάφορες ανεπάρκειες, πατάτες, κακιασμένες αντιδράσεις, ή οτιδήποτε άλλο, τότε τα θέματα αυτά θα πρέπει να αντιμετωπίζονται κατά περίπτωση και ανάλογα με τη φύση τους.
* Από το http://www.valentine.gr/anthoiamata_gr.htm. Άρθρο της κυρίας Μαρίνας Αγγελή, προσαρμοσμένο στα "καθ'ημάς"
.
Προσπάθησα να παρακολουθήσω το ιστορικό της (πώς να την ονομάσω;), της ανταλλαγής αρνητικών σχολίων τελοσπάντων ανάμεσα στο μπλογκ σου και κάποια άλλα. Και ειλικρινώς δυσκολεύτηκα να δω το νόημά της. Δεν μου πέφτει λόγος, και φυσικά αρνούμαι κάθε συμμετοχή σ’ αυτήν (εκτός κι αν διαπιστώσω κάποια στιγμή ότι έχει κάποιο ουσιαστικό αντικείμενο). Θα μου επιτρέψεις μια κουβέντα μόνο: Στην μπλογκόσφαιρα και όλο το ίντερνετ αγαπώ πολύ την απέραντη πολυφωνία. Νομίζω πως η αισθητική βάση που δείχνει να έχει η διαφωνία είναι εντελώς άκυρη. Αν δεν μου αρέσει η γραφή κάποιου, απλώς δεν τον διαβάζω!
Ο λόγος που σου τα γράφω αυτά είναι για να καταθέσω τη δική μου αισθητική ξανά ένσταση: δεν μ’ αρέσει, και βαριέμαι κιόλας, να διαβάζω τέτοια, στα πολλά μπλογκ που τυχαίνει να τα διαβάζω. Κι ο διεισδυτικός σου λόγος νομίζω έχει πολύ σημαντικότερα πράγματα για να ασχοληθεί.
Παραπέρα δεν με αφορά το ζήτημα, και συγνώμη για την παρεμβολή.
από --->
desiderius |
2/1/07 3:47 μ.μ.
Θα με έπειθες ως αισθητικός (-ώς) ενιστάμενος desiderius αν, πριν κρίνεις τα "αρνητικά σχόλια" του Observer, είχες κάνει το ίδιο και για τα υβριστικά σχόλια στα οποία τα ποστς του Οbserver, απλώς, απαντούν.
Ο Οbserver αναγκάζεται να το κάνει, διότι οι υβριστές διαγράφουν τα σχόλιά του, τα οποία κατατίθενται με ειρωνικό, ίσως, τρόπο αλλά ποτέ με υβριστικό όπως είναι ο δικός τους.
Για παράδειγμα, ο Οbserver:
- ποτέ δεν είπε έναν gay, κόρη
- ποτέ δεν είπε ότι δύο άνδρες που κάνουν σεξ κτηνοβατούν
- ποτέ δεν βγήκε να δηλώσει την χαρά του που κάποιος έχασε τη δουλειά του
- ποτέ δεν χλεύασε όσους κάνουν ορθογραφικά ή συντακτικά λάθη
- ποτέ δεν ζήτησε από έναν σκληρά εργαζόμενο άνθρωπο να ακούει αμίλητος τη γνώση που τους προσφέρει ένας που κωλοβαράει στο ίντερνετ
- ποτέ δεν απεκάλεσε κτήνη, σαπρόφυτα και ασπόνδυλους όσους αναγνώστες δεν προσκυνούν και δεν λινκοδοτούν τα πονήματά τους.
Αν δεν καταλαβαίνεις σε ποιους αναφέρομαι, ακολούθησε τα λινκ μας ή ρώτησε και θα σου απαντήσω ευθαρσώς.
Μέχρι, να σε δω, λοιπόν, να "συμβουλεύεις" κι αυτούς να "ασχοληθούν με πιο σημαντικά πράγματα", επίτρεψέ μου να πιστεύω ότι δεν είναι λόγοι αισθητικής αυτοί που σε κάνουν να ενίστασαι.
Τέλος, κάνεις λάθος να συγχέεις την πολυφωνία με την κακοήθεια, όπως κάνεις και για ό,τι αφορά σε όσα συμβαίνουν στο μόνιτορ. Το μόνιτορ είναι μία κοινότητα, ένα μαγαζί μάλλον, που ο καθένας πουλάει την πραμάτεια του.
Αν το πράγμα που πουλάει είναι σκάρτο, όχι μόνον δεν πρέπει να μην το "διαβάσω" αλλά να ενημερώσω και το Ινστιτούτο Προστασίας Μπλόγκερς.
Εγώ δεν συνηθίζω να κλείνω τα μάτια μου στις ασχήμιες που συμβαίνουν πλάι μου.
Εσύ;
από --->
artois |
3/1/07 4:52 μ.μ.
Καλά μου το έλεγε η μαμά μου: όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρών οι κότες!
Με απογοήτευσε το υπονοούμενο που αφήνεις: «Μέχρι, να σε δω, λοιπόν, να "συμβουλεύεις" κι αυτούς να "ασχοληθούν με πιο σημαντικά πράγματα", επίτρεψέ μου να πιστεύω ότι δεν είναι λόγοι αισθητικής αυτοί που σε κάνουν να ενίστασαι.» Υποθέτω ότι θες να πεις περίπου ότι το παίζω καλός για να με διαβάζουν και να με γουστάρουν και οι διάφοροι για τους οποίους μιλάς. Φαντάζομαι ότι αν πω «κάτι τέτοιο δεν ισχύει» δεν θα σε πείσω. Θα σε παρακαλέσω μόνο, αν έχεις το ενδιαφέρον, να παρακολουθήσεις τη στάση που γενικά κρατάω μέσα στην μπλογκόσφαιρα. Δεν νομίζω ότι έχω δώσει αιτία να μου αποδωθούν τέτοιες προθέσεις.
Έπειτα, δεν είσαι ακριβής όταν λέω ότι κρίνω μόνο τα δικά σου αρνητικά σχόλια. Όπως γράφω «Προσπάθησα να παρακολουθήσω το ιστορικό… της ανταλλαγής αρνητικών σχολίων… ανάμεσα στο μπλογκ σου και κάποια άλλα. Και ειλικρινώς δυσκολεύτηκα να δω το νόημά της». Εξέφρασα την αισθητική διαφωνία μου γενικά λοιπόν, και όχι μόνο με τα δικά σου σχόλια. Απλώς επέλεξα να την εκφράσω ως σχόλιο στο δικό σου μπλογκ. Δεν αντιμετωπίζω το χώρο των μπλογκερ ως ένα μέρος όπου πρέπει να προσέχω συνεχώς να κρατάω απόλυτα ίσες και ακριβοδίκαιες αποστάσεις από όλους, μήν τυχόν κάποιος παρεξηγηθεί – ίσως είναι λίγο αφελές εκ μέρους μου αυτό. Εντάξει, κανονικά θα έπρεπε να τα γράψω και αλλού. Όμως δεν έχω όλη τη μέρα για να γράφω σχόλια! Και επιπλέον (αν και αυτό που λέω μπορεί να ακουστεί σαν προσπάθεια να σε γλύψω) απλούστατα το δικό σου μπλογκ είναι που διαβάζω πιο πολύ, με σένα έχω πιο πολλή οικειότητα, εδώ έκανα και το σχετικό σχόλιο!
Επί της ουσίας τώρα: Τα παραθέματα που έχει το σχόλιό σου δεν τα είχα υπόψη μου, και με πείθουν ότι η ανταλλαγή των αρνητικών σχολίων όντως μπορεί να έχει «ουσιαστικότερο περιεχόμενο» απ’ όσο νόμιζα. Ομολογώ λοιπόν το σφάλμα μου: εξέφρασα άποψη χωρίς να ξέρω όλη την ιστορία.
από --->
desiderius |
3/1/07 9:06 μ.μ.
Το έπιασες πάντως το υπονοούμενο. Που δεν ήταν βέβαια υπονοούμενο αλλά ξεκάθαρη πρόκληση. Ναι, αυτό ήθελα να πω, γιατί είδα ότι στο ποστ του "gay μουσακά" συμφώνησες με όλους, αν και εκφράστηκαν διαφορετικές θέσεις - κι ο αστυφύλαξ Αθήναιος καλά τα είπε, κι ο χωροφύλαξ Αρτουά καλά τα είπε, κι ο αγροφύλαξ renton ομοίως. Μα πώς γίνεται αυτό αφού εγώ διαφώνησα με τον Αθήναιο;
Πάντως κι εγώ έπιασα το δικό σου υπονοούμενο με τα πίτουρα και τις κότες, αλλά κάνω την πάπια. Να μου επιτρέψεις όμως μία διόρθωση. Οι ίσες αποστάσεις δεν είναι δίκαιες. Άλλο είναι η πολιτική ίσων αποστάσεων και άλλο η πολιτική των ακριβοδίκαιων αποστάσεων. Η πρώτη με ενοχλεί γιατί την βρίσκω υποκριτική και υστερόβουλη, και γι αυτό προσπαθώ πάντα να εφαρμόζω την δεύτερη.
Όσο γι αυτό που λες περί αρνητικών σχολίων, δεν το βρίσκω καθόλου κακό. Εδώ δεν είναι φουαγιέ θεάτρου για να αλληλοσυγχαιρόμαστε και να κάνουμε θετικά σχόλια είναι δεν είναι καλή η παράσταση. Αυτό που εσύ λες αρνητικό σχόλιο εγώ το λέω έκφραση άποψης με διαφορετικό τρόπο και με αληθινά παραδείγματα, που ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει - αυτός είναι ο τρόπος μου να λέω κάποια πράγματα.
Δεν εκτοξεύω μομφές προς πάσα κατεύθυνση, δεν υπερβάλλω, δεν υποτιμώ την νοημοσύνη των άλλων, δεν λέω ανακρίβειες ούτε ψέματα. Όλα αποδεικνύονται με scripta που manent.
Στο ίντερνετ ο καθένας μας κουβαλάει τον εαυτό του και τις συμπεριφορές της real life, κι εγώ δεν αποτελώ εξαίρεση. Το ξέρω ότι η ευθύτης ξενίζει αλλά και "έξω" έτσι είμ’ εγώ και δεν μπορώ ούτε και θέλω ν’ αλλάξω. Πιστεύω ότι είναι καλύτερα να είσαι αληθινός παρά συμπαθής – αυτός είναι ο δικός μου κώδικας επικοινωνίας.
Και να είσαι βέβαιος ότι με την ίδια οικειότητα σου απάντησα κι εγώ. No bad feelings - πες ότι απευθύνθηκες στη μαμά σου.
από --->
artois |
4/1/07 2:03 π.μ.
Όσον αφορά τη στάση μου στη συζήτηση για το γκέι μουσακά, δυο λόγια μόνο. Φυσικά και δεν συμφώνησα με όλους. Απλώς με κανέναν δεν διαφώνησα απόλυτα, όπως και δεν συμφώνησα απόλυτα. Ύστερα κι εμένα, εντός και εκτός ίντερνετ, με χαρακτηρίζει η τάση να αμβλύνω τις γωνίες. Αυτό καμιά φορά προκαλεί τέτοιου είδους παρεξηγήσεις˙ ιδίως από ανθρώπους που έχουν διαφορετικούς κώδικες έκφρασης – όπως εσύ καλή ώρα. Τώρα, ομολογώ κι εγώ ότι καμιά φορά με κάνει να διστάζω να εκφράσω σαφέστερες τοποθετήσεις. Ως εδώ όμως η συζήτηση. Η πολιτεία μου εδώ μέσα θα αποδείξει αν είμαι ειλικρινής ή όχι.
Όσον αφορά τα περί ίσων αποστάσεων, έχεις απόλυτο δίκιο. Καταλαβαίνεις όμως και με ποιο πνεύμα τα έγραψα, οπότε δεν νομίζω χρειάζονται άλλες διευκρινίσεις.
Στην ουσία του θέματος δεν επιστρέφω διότι δεν είμαι αρκετά ενήμερος. Θα δούμε.
από --->
desiderius |
4/1/07 12:15 μ.μ.